بیماری های جنسی به طور کلی به بیماری های اطلاق می شود که از طریق تماس جنسی منتقل می شوند. عامل این بیماری های میتواند ویروس، باکتری و یا قارچ باشد. در این مقاله به معرفی چند عامل مهم در بیماری های جنسی و درمان آن ها می پردازیم.

طبق گزارش سایت پزشکی medicalnewstoday بیماری‌های مقاربتی عفونت‌هایی هستند که از طریق تماس جنسی از شخص به فرد دیگر منتقل می‌شوند. نواحی تناسلی عموماً دارای محیط‎های مرطوب و گرم هستند که برای رشد قارچ ها، ویروس‌ها و باکتری‎ها ایده آل هستند و افراد مختلف می‌توانند میکروارگانیسم ‌هایی را که در پوست یا غشاهای مخاطی دستگاه تناسلی ساکن هستند، منتقل کنند. ارگانیسم‌های عفونی همچنین می‌توانند در مایع منی، ترشحات واژن یا خون در حین مقاربت جنسی حرکت کنند.

کلامیدیا

افراد مبتلا به STD یا همان بیماری های جنسی این ارگانیسم را از طریق تماس جنسی پخش می کنند. این باکتری فقط انسان را آلوده می‌کند و شایع‌ترین علت عفونی بیماری‌های دستگاه تناسلی و چشم در سطح جهان است. زنان مبتلا به کلامیدیا معمولاً علائمی از خود نشان نمی‌دهند. علائم معمولاً غیر اختصاصی است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عفونت مثانه
• تغییر در ترشحات واژن
• درد خفیف پایین شکم

رابطه جنسی آلوده موجب سرطان می شود!

سرطان کاندروئید که همچنین به عنوان سیب زخم شناخته می‌شود یک عفونت باکتریایی است که در اثر استرپتوباسیلوس (Haemophilus ducreyi) ایجاد می‌شود. این عفونت باعث ایجاد زخم دردناک در دستگاه تناسلی می‌شود و فقط از طریق تماس جنسی گسترش می‌یابد.

این عفونت در کشورهای در حال توسعه به مراتب دیده می شود. این امر به دلیل عدم دسترسی به خدمات درمانی، کمبود این خدمات و عدم آموزش کافی در زمینه بهداشت جنسی و سایر عوامل است. در سال 2015، فقط 11 مورد از سرطان مبتلا به سرطان در ایالات متحده گزارش شده است. در طی 1 روز تا 2 هفته از ابتلا به عفونت، در بیمار یک برآمدگی ایجاد می‌شود که در طی یک روز به زخم تبدیل می‌شود. زخم تا 5 سانتی متر باشد که دردناک خواهد بود.

سرطان کاندروئید با یک دوره 7 روزه اریترومایسین، یک دوز خوراکی آزیترومایسین یا یک دوز واحد سفتریاکسون درمان می‌شود.

ضایعات خرچنگی شکل؛ ناشی از بیماری های جنسی

تظاهرات شپش‌های پوستی در درجه اول از طریق تماس جنسی گسترش می‌یابد. حیوانات خانگی هیچ نقشی در انتقال این شپش‌ها به انسان ندارند. این ضایعات به موهای پوستی متصل می‌شوند و ممکن است گاهی اوقات در زیر بغل، سبیل، ریش، مژه ها و ابروها مشاهده شود. این ارگانیسم ها از خون انسان تغذیه می‌کنند. اصطلاح رایج “خرچنگ” از ظاهر خرچنگ مانند این شپش ها ناشی می‌شود.

تب خال ناحیه تناسلی

این بیماری ناشی از ویروس تبخال (HSV) است و می تواند از طریق تماس جنسی منتقل شود. این ویروس روی پوست، دهانه رحم، دستگاه تناسلی و برخی دیگر از بدن تأثیر می‌گذارد و آن مناطق را آلوده می کند. دو نوع ویروس هرپس یا همان تبخال وجود دارد:

• HSV-1، که همچنین به عنوان تبخال نوع 1 شناخته می‌شود.
• HSV-2، که همچنین به عنوان تبخال نوع 2 شناخته می‌شود.

تبخال یک بیماری مزمن است و تعداد قابل توجهی از افراد مبتلا به تبخال هرگز علائم را نشان نمی‌دهند و از وضعیت تبخال خود اطلاع ندارند. این افراد باید از طریق معاینه و آزمایش های مختلف به بیماری خود پی ببرند.

HSV از طریق تماس مستقیم به راحتی از انسان به انسان قابل انتقال است. معمولاً انتقال HSV نوع 2 از طریق رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعد صورت می‌گیرد. نوع 1 بیشتر از نی، ظروف و سطوح مشترک منتقل می‌شود. در بیشتر موارد، ویروس پس از ورود به بدن انسان به شکل خفته باقی مانده و علائمی از خود نشان نمی‌دهد.

علائم مرتبط با تبخال دستگاه تناسلی در صورت بروز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تاول و زخم روی دهانه رحم
• ترشحات واژن
• درد هنگام ادرار
• تب

جالب است بدانید بعضی از عفونت‌ها می‌توانند از طریق تماس جنسی منتقل شوند اما به عنوان بیماری های جنسی طبقه بندی نمی‌شوند. به عنوان مثال، مننژیت می‌تواند در طول تماس جنسی منتقل شود، اما افراد می‌توانند به دلایل دیگر نیز دچار عفونت مننژیت شوند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین می زند که بیش از 1 میلیون بیمار جنسی هر روز در سطح جهان به وجود می‌آیند.

سنگ کلیه از بیماری های شایع دستگاه ادراری است و در افراد مختلف با توجه به رژیم غذایی و عوامل ژنتیکی رخ می دهد. در این مقاله برگرفته شده از سایت betterhealth به توضیح انواع بیماری های مرتبط به سنگ های کلیوی می پردازیم و علل هر یک را بررسی می کنیم. همچنین علائم ابتلا به سنگ کلیه را ارائه خواهیم کرد تا شما از وضعیت سلامتی کلیه های خود اگاهی لازم را کسب نمائید.

سنگ‌های کلیه رسوباتی سخت از مواد معدنی و نمکی هستند که در کلیه‌های شما تشکیل می‌شود. تشکیل سنگ کلیه دلایل زیادی دارد و می‌تواند بر هر بخشی از دستگاه ادراری شما – از کلیه‌ها تا مثانه – تأثیر بگذارد. غالباً، هنگامی که ادرار غلیظ می‌شود، سنگ تشکیل می‌شود و باعث می‌شود مواد معدنی تبلور شوند و به هم بچسبند.

آیا من سنگ کلیه دارم؟

سنگ کلیه ممکن است علائمی نداشته باشند اما هنگامی که درون لوله های ادراری و کلیه حرکت می کنند در این مرحله، ممکن است این علائم را تجربه کنید:

• درد شدید در پهلو و پشت، زیر دنده‌ها
• دردی که به قسمت تحتانی شکم و کشاله ران کشیده می‌شود
• دردی که شدت آن در نوسان است
• درد هنگام ادرار
• ادرار صورتی، قرمز یا قهوه‌ای
• نیاز مداوم به ادرار کردن

با حرکت سنگ در مجاری ادراری شما ممکن است درد ناشی از سنگ تغییر کند – به عنوان مثال، تغییر مکان به مکان متفاوت یا شدت آن افزایش یابد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

در صورت بروز علائم و نشانه‌هایی که نگران کننده هستند با پزشک خود مشورت کنید. درد آنقدر شدید است که نمی‌توانید آرام باشید یا  درد همراه با حالت تهوع و استفراغ است. در این مواقع سریعا به پزشک مراجعه کنید.

چرا سنگ کلیه ایجاد می شود؟

سنگ کلیه اغلب هیچ علت واحدی ندارد، اگرچه چندین عامل ممکن است خطر را افزایش دهند. این سنگ هنگامی ایجاد می‌شود که ادرار شما حاوی مواد تشکیل دهنده کریستالی – مانند کلسیم، اگزالات و اسید اوریک – باشد، زیرا مواد موجود در ادرار شما می‌توانند رسوب کنند. اگر ادرار شما ممکن است فاقد موادی باشد که از جمع شدن کریستال‌ها جلوگیری می‌کند و محیطی ایده آل برای تشکیل آن ایجاد می‌کند مشکل دوچندان می شود.

انواع سنگ کلیه

دانستن نوع سنگ مربوط به کلیه به تعیین علت کمک می‌کند و ممکن است سرنخ‌هایی در مورد چگونگی کاهش خطر ابتلا به سنگ بیشتر در کلیه به پزشک بدهد. انواع سنگ شامل موارد زیر است:

1. سنگ‌های کلسیم: بیشتر سنگ‌های کلیه را تشکیل می دهند و معمولاً به شکل اگزالات کلسیم هستند. اگزالات ماده‌ای طبیعی است که در مواد غذایی موجود است و روزانه توسط کبد شما نیز ساخته می‌شود. برخی از میوه‌ها و سبزیجات و همچنین آجیل و شکلات دارای محتوای اگزالات بالایی هستند.
2. سنگ‌های Struvite: سنگ‌های استروویت در پاسخ به عفونت مانند عفونت ادراری تشکیل می‌شوند. این سنگ‌ها می‌توانند به سرعت رشد کنند و کاملاً بزرگ شوند.
3. سنگ‌های اسید اوریک: سنگ‌های اسید اوریک در افرادی که مایعات به اندازه کافی نمی‌نوشند یا مایعات زیادی از دست می‌دهند تشکیل می‌شود، افرادی که رژیم با پروتئین بالا می‌خورند و کسانی که نقرس دارند و برخی عوامل ژنتیکی همچنین ممکن است خطر ابتلا به سنگ های اسید اوریک را افزایش دهند.
4. سنگ‌های کیستین: این سنگ‌ها در افراد دارای اختلال ارثی تشکیل می‌شود و باعث می‌شود کلیه‌ها مقدار زیادی از اسیدهای آمینه خاص (سیستینوریا) دفع کنند.

چه کسانی در معرض ابتلا به سنگ کلیه هستند؟

عواملی که خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش می‌دهد عبارتند از:

• تاریخچه خانوادگی: اگر شخصی در خانواده شما دارای سنگ کلیه باشد، احتمال اینکه شما نیز دچار سنگ شوید زیاد است.
• کم آبی: نوشیدن آب کم می‌تواند خطر ابتلا به سنگ را افزایش دهد. افرادی که در آب و هوای گرم زندگی می‌کنند و افرادی که زیاد عرق می‌کنند ممکن است بیشتر از سایرین در معرض خطر قرار بگیرند.
• رژیم‌های خاص: خوردن رژیم غذایی با پروتئین، سدیم (نمک) و قند زیاد ممکن است خطر ابتلا به برخی از انواع سنگ کلیه را افزایش دهد. نمک بیش از حد در رژیم غذایی میزان کلسیم شما را نیز افزایش می‌دهد.

ایجاد سنگ کلیه می‌تواند بسیار دردناک باشد. بسته به وضعیت شما، ممکن است به مصرف داروهای ضد درد و نوشیدن آب زیاد برای عبور از بیماری سنگ نیاز داشته باشید. در موارد دیگر – به عنوان مثال، اگر سنگ‌ها در مجاری ادراری قرار بگیرند، که با عفونت ادراری در ارتباط است و عوارض ایجاد می‌کند – ممکن است نیاز به عمل جراحی نیاز باشد.

به گزارش سایت betterhealthate با افزایش سن بیماری های پروستات بیشت می شود!

در حدود 25 درصد از مردان در سن 55 سال و بالاتر، دچار بیماری پروستات هستند. این میزان در سن 70 سالگی به 50 درصد افزایش می‌یابد. مراحل اولیه بیماری پروستات ممکن است علامتی نداشته باشد.

اگر شما مرد هستید و در دهه 50 یا 60 به سر می برید، حتما با پزشک مشورت کنید که آیا غده پروستات شما دچار مشکل است یا خیر. اگر سابقه خانوادگی در مورد بیماری پروستات دارید احتمال مبتلا بودن شما بیشتر است.

انواع بیماری های پروستات

سه شکل شایع بیماری پروستات عبارتند از: التهاب، بزرگ شدن غیر سرطانی (هایپرپلازی خوش خیم یا BPH) و سرطان پروستات.

التهاب پروستات

در حالی که پروستاتیت می‌تواند در هر سنی مردان را تحت تأثیر قرار دهد، در مردان جوان‌تر بین 30 تا 50 سال بیشتر دیده می‌شود. انواع اصلی پروستاتیت عبارتند از:

• پروستاتیت باکتریایی – عفونت حاد یا مزمن باکتریایی
• پروستاتیت غیر باکتریایی – پروستات ملتهب که به عنوان سندرم درد مزمن لگن (CPPS) شناخته می‌شود.
• پروستاتیت باکتریایی به خوبی به داروهای آنتی بیوتیکی که می‌توانند وارد پروستات شوند پاسخ می‌دهد.

پروستاتیت غیر باکتریایی یا CPPS شایع‌ترین شکل پروستاتیت است و مدیریت آن دشوارتر است. آزمایش واحدی برای تشخیص CPPS وجود ندارد، بنابراین پزشک شما باید سایر علل احتمالی علائم شما را قبل از درمان تشخیص دهد. بسته به نوع پروستاتیت، درمان پروستاتیت ممکن است داروهای ضد باکتری و درمانهای حمایتی باشد. درمان BPH ممکن است شامل داروهایی برای شل شدن عضله صاف غده یا کوچک شدن اندازه پروستات، و جراحی برای تولید کانال به‌صورت دائم گسترده در بخشی از مجرای ادراری باشد که از پروستات عبور می‌کند.

بزرگ شدن غیر سرطانی پروستات (BPH)

بزرگ شدن غیر سرطانی پروستات یا هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) با افزایش سن مردان شایع‌تر است. این بیماری تهدید کننده زندگی نیست، اما می‌تواند به میزان قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد.

بزرگ شدن غده پروستات باعث باریک شدن مجرای ادرار می‌شود و به پایه مثانه فشار می‌آورد و این می‌تواند به انسداد در جریان ادرار منجر شود. احتباس حاد ادرار. بسیار دردناک است و معمولاً با قرار دادن یک لوله نازک (سوند) برای رهاسازی ادرار به طور موقت تسکین می‌یابد. احتباس مزمن، که کمتر شایع است، می‌تواند منجر به تجمع خطرناک و بدون درد ادرار در مثانه شود. این حالت می‌تواند به عملکرد کلیه آسیب برساند.

سرطان پروستات در کمین بزرگسالان!

سرطان پروستات به طور معمول در مردان بالای 50 سال بسیار دیده می شود. در مطالعات اماری دیده شده که هر ساله حدود 16000 استرالیایی به این بیماری دچار می شوند. علت آن ناشناخته است، ام می توان گفت که پیشرفت سن و سابقه خانوادگی از عوامل مؤثر در آن است.

در مراحل اولیه سلول های سرطانی محدود به غده پروستات می‌شوند. با وجود انواع تهاجمی‌تر سرطان پروستات، سلول‌های سرطانی زود وارد سیستم‌های عروقی و لنفاوی می‌شوند و در سایر نقاط بدن گسترش می‌یابند که در آنها تومورهای ثانویه ایجاد می‌شود، خصوصاً در استخوان‌ها.

به طور کلی علائم بیماری مربوط پروستات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات ادرار مانند مشکل در شروع جریان ادرار
• نیاز به ادرار کردن مکرر، به ویژه در شب
• احساس اینکه مثانه نمی‌تواند به طور کامل خالی شود
• ادرار دردناک
• خون در ادرار

تشخیص بیماری های پروستات

بیماری پروستات با استفاده از انواع آزمایشات تشخیص داده می‌شود، از جمله:

• معاینه دیجیتال رکتال (DRE)، که پزشک برای بررسی اندازه پروستات، از طریق مقعد معاینه را انجام می دهد.
• آزمایش خون آنتی ژن اختصاصی پروستات یا آزمایش PSA
• آزمایش (MSU) برای بررسی عفونت یا خون در ادرار
• اسکن‌های اولتراسوند و مطالعات جریان ادرار
• بیوپسی پروستات

عملکرد دستگاه ادراری فیلتر کردن خون و ایجاد ادرار به عنوان یک محصول جانبی است و اندام‌های دستگاه ادراری شامل کلیه‌ها، لگن، کلیه ، مجاری ادرار، مثانه و مجرای ادرار است. وظیفه ی این سیستم دفع مواد زاید و تنظیم فشار خون است. در این مقاله از وبسایت دکتر عابدی به شرح وظایف این دستگاه می پردازیم.

روده‎ مواد مغذی و مفید را از مواد غذایی می‌گیرد و سپس آن را به خون تحویل می‎دهد. در سلول های بدن مواد مغذی به انرژی تبدیل می‌شوند و بعد از اینکه بدن اجزای غذایی مورد نیاز خود را گرفت، پسماندها در روده و خون باقی می‌مانند.

کلیه به چه کاری در بدن مشغول است؟

سیستم‌های کلیوی و ادراری به بدن کمک می‌کند تا ماده سمی مایع به نام اوره را از بین ببرد و مواد شیمیایی مانند پتاسیم و سدیم و آب را به تعادل برساند. اوره وقتی تولید می‌شود که غذاهای حاوی پروتئین مانند گوشت، مرغ و سبزیجات خاصی در بدن تجزیه شوند. اوره در جریان خون به کلیه‌ها منتقل می‌شود و در آنجا همراه با آب و سایر مواد زاید به صورت ادرار برداشته می‌شود.

از دیگر کارکردهای مهم کلیه‌ها می‌توان به تنظیم فشار خون و تولید اریتروپویتین اشاره کرد که تولید گلبول‎های قرمز در مغز استخوان را کنترل می‌کند. کلیه‌ها همچنین تعادل اسید و باز را تنظیم کرده و مایعات را حفظ می‌کنند.

این جفت اندام‌های قهوه‌ای مایل به زرد در زیر دنده‌ها و پشت بدن قرار دارد. عملکرد آن‎ها این است که:

• مواد زائد و داروها را از بدن دور کنند
• مایعات بدن را متعادل کنند
• هورمون‌ها را برای تنظیم فشار خون آزاد کنند
• تولید گلبول‌های قرمز را کنترل کنند

کلیه از چه بخش هایی تشکیل شده و هر یک چه وظیفه ای دارند؟

کلیه‌ها اوره‌ها را از طریق دستگاه‌های کوچک فیلتر به نام نفرون از خون خارج می‌کنند. هر نفرون از یک کلاف مویرگ‎های خونی کوچک، به نام گلومرول و یک لوله کوچک به نام توبول کلیوی تشکیل شده است. اوره به همراه آب و سایر مواد زائد، در هنگام عبور از نفرون و پایین لوله‌های کلیوی کلیه، ادرار را تشکیل می‌دهد.

دو حالب (میزنای) باریک ادرار را از کلیه‌ها به مثانه منتقل می‌کنند. عضلات موجود در دیواره‌های حالب به طور مداوم منقبض و منبسط می‌شوند و ادرار را به سمت پایین کشیده و از کلیه‌ها دور می کنند. اگر ادرار به عقب برگردد یا اجازه ایستادن داشته باشد، ممکن است یک عفونت کلیوی ایجاد شود. تقریباً در هر 10 تا 15 ثانیه، مقادیر کمی ادرار از مجرای ادرار به مثانه تخلیه می‌شود.

مثانه این اندام توخالی مثلثی در قسمت پایین شکم قرار دارد و توسط رباط‌هایی که به اندام‎های دیگر و استخوانهای لگن وصل می‌شوند، در محل خود نگهداری می‌شود. دیواره مثانه برای ذخیره ادرار شل می‌شود و گسترش می‌یابد وهنگام دفع مثانه منقبض شده و محتوای خود را از طریق میزراه خارج می‎کند. مثانه بزرگسالان سالم می‌تواند ادرار را به مدت دو تا پنج ساعت ذخیره کند.

دو ماهیچه اسفنکتر در مجرای خروجی ادرار وجود دارد که این عضلات دایره‌ای با بسته شدن محکم مانند یک باند لاستیکی در اطراف میزراه را گرفته اند و با شل شدن خود به مثانه در خروج ادرار کمک می‌کنند. اعصاب مثانه نیز اعصاب به فرد هشدار می‌دهند که زمان تخلیه ادرار و خالی کردن مثانه است.

مکانیسم تخلیه ادرار چگونه است؟

زمانی که مغز به مثانه سیگنال انقباض را ارسال می‎کند در همین زمان، به عضلات اسفنکتر برای استراحت اجازه می‌دهد تا ادرار مثانه که محصول کلیه است از مجرای ادرار خارج شود. هنگامی که تمام این سیگنال‌ها به ترتیب صحیح رخ می‌دهند، تخلیه ادرار طبیعی اتفاق می افتد.

ادرار سالم چه رنگی ست؟

• ادرار سالم، کم رنگ یا رنگ زرد شفاف است.
• ادرار رنگ تیره یا زرد تیره به معنای نیاز به آب بیشتری است.
• رنگ تیره و قهوه‌ای ممکن است نشان دهنده مشکل کبدی یا کم آبی شدید باشد.
• ادرار صورتی یا قرمز ممکن است به معنای خون در ادرار باشد و باید آزمایش گرفته شود.

زگیل‌ های معمول در اثر ویروس ایجاد می‌شوند و با تماس پوستی منتقل می‌شوند. بعد از اینکه پوست شما در معرض ویروس قرار گرفت، می‌تواند بعد از دو یا شش ماه زگیل ایجاد کند. زگیل‌های معمولی بی ضرر هستند و سرانجام به خودی خود از بین می‌روند اما بسیاری از مردم تصمیم می‎گیرند تا آن ها را از بین ببرند زیرا آن را خسته‎کننده یا شرم آور می‌دانند. برخی از زگیل ها فقط در اندام های تناسلی ایجاد می‎شوند که به آن‎ها زگیل های تناسلی می‎گویند.

برخی علائم زگیل

• برجستگی‌های کوچک، گوشتی و دانه دار
• رنگ قرمز، سفید، صورتی یا برنزه
• حاوی نقاط سیاه که رگ‎های خونی کوچک و لخته شده‌اند

آیا درمان زگیل ضرورت دارد؟

بیشتر زگیل‌های متداول بدون درمان از بین می‌روند، اگرچه ممکن است یک یا دو سال طول بکشد و ممکن است موارد جدیدی نیز ایجاد شود. برخی افراد تصمیم می‌گیرند که زگیل خود را توسط پزشک معالجه کنند زیرا انواع معالجه در خانه کار نمی‌کند و اثربخش نیست. همچنین زگیل‌ها آزار دهنده، با قابلیت شیوع و مختل کننده‎ی زیبایی هستند.

اهداف درمان برای از بین بردن زگیل، تحریک پاسخ سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با ویروس یا از بین بردن مستقیم زگیل است. درمان ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد. حتی با درمان، زگیل‌ها ممکن است عود ‌کنند. پزشکان به طور کلی با کم درد ترین روش‌ها، به خصوص هنگام معالجه کودکان خردسال، شروع به کار می‎کنند.

راه های درمان زگیل تناسلی چیست و کدام موثرتر است

پزشک ممکن است یکی از روش‎های زیر را بر اساس موقعیت زگیل، علائم و ترجیحات شما پیشنهاد کند. این روش‌ها گاهی در ترکیب با درمان‌های خانگی مانند اسید سالیسیلیک استفاده می‌شود.

داروهای لایه بردار قوی‌تر (اسید سالیسیلیک): داروهای ضد زگیل با استفاده از اسید سالیسیلیک با از بین بردن لایه‌های زگیل عمل می‌کنند. این دارو ها باید به شکل مداوم و دقیق مصرف شوند. مطالعات نشان می‌دهد که اسید سالیسیلیک هنگام درمان با کرایوتراپی که در ادامه آن را شرح می‎دهیم مؤثر است.

1. انجماد (کرایوتراپی): انجماد درمانی که در مطب پزشک انجام می‌شود شامل استفاده از نیتروژن مایع برای از بین بردن زگیل شما است. انجماددرمانی با ایجاد یک ورم در زیر و اطراف زگیل شما اثر می‌کند. سپس، بافت مرده طی یک هفته یا همین حدود از بین می‌رود.
   این روش همچنین ممکن است سیستم ایمنی بدن شما را برای مبارزه با زگیل‌های ویروسی تحریک کند. در این روش شما به احتمال زیاد به درمان‌های تکراری احتیاج خواهید داشت و باید هر از چندگاهی این درمان را تکرار کنید تا بهبودی کامل انجام شود.

عوارض جانبی کرایوتراپی شامل درد، تاول زدن و تغییر رنگ پوست در ناحیه تحت درمان است. از آنجا که این روش می‌تواند دردناک باشد، معمولاً برای درمان زگیل کودکان خردسال مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

• اسید تری کلرواستیک: اگر اسید سالیسیلیک یا انجماد مؤثر نباشد، پزشک ممکن است اسید تری کلرواستیک را امتحان کند. با این روش پزشک ابتدا سطح زگیل را تراشیده و سپس اسید را با یک خلال دندان چوبی روی محل زگیل قرار می‎دهد. این روش نیز هر هفته به درمان‌های مکرر نیاز دارد. عوارض جانبی این نوع اسید می تواند شامل سوزش و ایجاد لکه باشد.
• زگیل ابعاد بزرگی داشته باشد و ممکن است جای زخم در ناحیه تحت درمان باقی بماند.
• زگیل از بین می‌رود. شواهد برای اثربخشی این روش محدود است و می‌تواند باعث درد و زخم شود. اما این روش امروزه بیش از پیش مورد استفاده قرار می گیرد زیرا درد آن هنگام استفاده از مواد بی حس کننده موضعی کاهش می یابد و همچنین این روش سریع انجام می‎شود.